- Kunst & design
Amerikaans kunstenaar Keith Haring staat vooral bekend om zijn cartoonachtige schilderingen en tekeningen. Zijn boodschappen gingen onder andere over aids, drugs en apartheid. Niet zo lang geleden ontdekte de stad Amsterdam op de gevel van de opslagplaats van het Stedelijk Museum een gigantische muurschildering van hem. Haring is allerminst een kleine vis en zijn diverse oeuvre heeft zijn plaats in de kunstgeschiedenis meer dan verdiend.
Keith Haring (1958-1990) was in de jaren tachtig een belangrijke naam in de New Yorkse kunstwereld, naast Andy Warhol en Jean-Michel Basquiat, met wie hij vaak samenwerkte. Haring wilde zoveel mogelijk mensen bereiken met zijn kleurrijke werken, wat de terugkerende voorstelling van blaffende honden en dansende figuren verklaart. Naast het verblijden van mensen met zijn bijzondere stijl, hadden zijn tekeningen, schilderijen en collages ook een politieke boodschap.
Dertig jaar lang zat de muurschildering van Keith Haring verborgen achter aluminium platen tegen een muur van het Stedelijk museum in Amsterdam. Het werk toont een, voor hem typische, anonieme persoon die op de rug van een fantasiedier rijdt. Het dier – deels een hond, deel een zeedier – legt de vaak schrijnende en politieke geladenheid van zijn tekeningen vast. Haring tekende het opvallend stukje kunst ter gelegenheid van zijn solotentoonstelling in 1986. Een paar jaar na de tentoonstelling werd het verstopt achter de aluminium platen om dertig jaar later weer op te duiken.
In onze Imagicasa Art editie spraken we naar aanleiding van een tentoonstelling van Keith Haring met Leen Daems van BOZAR over de relevantie van zijn werk de dag van vandaag. “De onderwerpen die Haring in zijn werk aanhaalde, zijn van blijvend belang. Hoewel de dialoog rond bepaalde thema’s sinds de jaren tachtig is verschoven, zijn ze nog steeds even belangrijk, vooral in onze huidige tijd van toegenomen politieke en sociale onrust. Haring was zich bewust van de kracht van beelden en combineerde deze met de communicatieve kracht van de popcultuur en media om zijn boodschap over te brengen. Hij begreep ook de bijdrage die hij kon leveren aan de lopende debatten en wilde dat dit ook na zijn dood doorlopend en ‘levend’ zou zijn.”
Haring zei ooit: “Een kunstenaar is een woordvoerder van een samenleving op elk moment in de geschiedenis. Zijn taal wordt bepaald door zijn perceptie van de wereld waarin we allemaal leven.”
